DAYILAR


Köyde bir genç, emmisinin kızına aşık oldu. Tarlada, bağda çalışmaktan arta kalan zamanında, kızı görmek için can atardı. Emmioğlu’nun bu ilgisi kızın da dikkatini çekmişti ama köylük yer, kız bir şey söyleyemezdi. Ama her halinden bu genci sevdiğini de belli ederdi. Bu arada kızın dünürcüleri geldi. Oğlan da dünür gönderdi. Zaten babası ile emmisinin arasıda iyi değildi. Kızın gönlü oğlanda, oğlanda çok ister ama istenen çok büyük başlık parası da kabul edilince, kız; komşu köyden bir başkası ile nişanlandı.
Düğün günü yaklaştıkça genç, deli divaneye döndü. Ve düğün günü de gelip çattı.
Delikanlının yüreği dayanamadı ama bir çaresi de yoktu. Deli Mahmut diye anılan büyük dayısına imdada gitti. Dayısına, şunları söyledi:

D A Y I L A R
Bozdu felek terkecimi yayımı.
Kazın kabirimi ılıt suyumu.
Gözlerim kan ağlar, buldum dayımı
Yetiş imdadıma gelin dayılar...

Bağlı bahçelide açsın gülümüz
Yar gitti elimden hani namınız ?
Düşman galip geldide bağlar kolumuz
Yiğene imdada gelin dayılar...

Bugün dargünümde erişsin Hüda,
Bu hafta nazlı yar gidiyor yâda.
İşte ben gidiyom siz kalın burda,
Belki ecel tamam bilin dayılar...

Emendim geldimde arzede sizi,
Kendi usul boylu emmimin kızı.
Çatık kaş altında aladır gözü
Yar gitti elimden bilin dayılar...

Dayısı Deli Mahmut çok cesur adamdı. Yiğenine şunları söyledi:

Yiğenim uğruna dökerim kanlar,
Zamanlar geçtikçe söylenir namlar.
çekin mızrakları, alın kalkanlar,
İmdat koç yiğene çekin gidelim...

Bunları söyledikten sonra 30 atlı ile gelincilerin geçeceği bir köprünün altına vardılar. Gelinciler gelirken Deli Mahmut atlıları köprünün altına sakladı. Kendisi köprünün üstünde, gelinciler iyice yaklaşmışlardı. Yiğenine şunları söyledi:

Ağca Ceran indi geldi pınara
Selam söylen eşe dosta yarene
Bağşişim var, su ceylanı vurana
Avcı üstüne Ceran geldi vursane...

Keten gömlek giymiş kolları nazik
Kollarına takmış altın bilezik
Eşinden ayrılmış Cerana yazık
Avcı üstüne Ceran geldi vursane...

Keten gömlek giymiş yeni dizinde
Bedel bedel benleri var yüzünde
At oynadır şu dağların düzünde
Avcı üstüne Ceran geldi vursane...

Yücesinde bozkurtları uluşur
Engininde avciları yelişir
Kaçırmayın bir ormana karışır
Avcı üstüne Ceran geldi vursane...

Kanolsun bu meydan dönülmez geri
Dar günde seçilir koç yiğit zoru
Tuttu düz ovayı avınız biri
Avcı üstüne Ceran geldi vursane...

Kötü çaylaklara verme payını
Yiğit olan belli eder soyunu
Koç yiğenim utandırma dayını
Avcı üstüne Ceran geldi vursane...

Deyip, hep birlikte baskın ettiler. Sâmenlerle bir müddet çarpıştıktan sonra gelini ellerinden aldılar.
Sâmenlerin ricası üzerine Deli Mahmut, yiğeninin bacısını da Ceran’ın yerine gelin olarak verdi.
Barıştılar.
Deli Mahmut da köyüne döndü.
--------------------
Osman Tanrıverdi (1907 – 1992 )
Ömerhacılı Köyü - Kayseri